Schröpfen wordt ook wel "cupping" genoemd. Het is al duizenden jaren oud. Het oudste document is gevonden zo rond 3300 v. Chr. en komt uit Mesopotanië. Ook de griekse arts Hippocrates paste het schröpfen toe. Volgens hem dient schröpfen er toe om lokale ziekteverwekkende stoffen naar buiten te trekken of ziekteverwekkende stoffen van verder verwijderde organen af te leiden.
Volgens traditionele chinese geneeskunde wordt door de prikkeling van speciale accupuntuurpunten invloed op de daaraan toebehorende organen en functies uitgeoefend. Volgens westerse opvatting wordt de microcirculatie van het bloed en lymfe gestimuleerd en geeft een verhoogde stofwisselingsactiviteit van de cellen.
De glazen koppen worden op de te behandelen plekken van het lichaam op het huidoppervlak geplaatst en verplaatst. De bol zuigt zich vast, vacuüm. Door dit vacuüm, die de huid en de daar onderliggende structuren aanzuigt, worden het bindweefsel en spieren gerekt. Verkleeft bindweefsel wordt losgemaakt en gespannen spieren kunnen zich ontspannen. Door ontspanning van zenuwuiteinden, welke in de huid liggen en de stimulering van de plaatselijke doorbloeding heeft schröpfen bovendien een pijnremmend en weerstandverhogend effect. Deze verbeterde doorbloeding is de basis van de behandeling van talloze aandoeningen. Afhankelijk van de aandoening dient de behandeling een aantal malen herhaald te worden.
Na de behandeling van de plek kunnen er bloeduitstortingen ontstaan.
Dit is geen op zichzelf staande behandeling, maar kan (altijd in overleg) tijdens de behandeling worden ingezet.